Kenan ile tanışmamız Amerikan Hastanesi’nde çalışma yıllarıma dayanıyor. Kenan da Amerikan Hastanesi’nde çalışıyordu. Çalışırken adını çoğu kez duyuyordum. Sonunda tanışmak istemiştim ve çalıştığı Radyasyon Onkolojisi birimine gittim. Tanıştık. Çok pozitif biriydi (Hala da öyle). Neler yaptığımız ve neler yapacaklarımız hakkında konuştuk. Kendini nasıl geliştirmeye çalıştığından bahsetti. Oradan iyi bir arkadaşlığımız başladı. Orada bana bir hayalinden bahsetti. Yurtdışında çalışma hayalinden. Onun için uzun zamandır hazırlıklar yaptığını söylüyordu. Çalıştığı birim MD Anderson Cancer Center ile anlaşmalı olduğu için bir kaç kez Amerika’ya eğitime gitme fırsatı olmuş. Sonrasında iletişimi koparmadık. Hep iletişim halinde olduk. Dijital Hemşire ve Sağlık Atölyesi platformlarını kurarken teknik bölümde çok emeği geçti (Çok teşekkür ediyorum). İnternet ile ilgili teknik bilgisi gerçekten iyi seviyede.
Bu yazımda Kenan ile arkadaşlığımızı anlatmayacağım. Girişi bu şekilde yapmam tanımadığınız biriyle nasıl ortak noktalarda buluşulabileceği ile ilgili fikir vermesi açısından idi.
Tanışmaktan korkmayın. Muhtar Kent ne demiş ‘Yalnız yenilen her yemek kaçırılmış bir fırsattır’.
Koç Üniversitesi Hastanesi’nde çalırken ve Koç Üniversitesi’nde yüksek lisans yaparken çok sık Koç Üniversitesi’nin sağlık kütüphanesine giderdim. Sağlık kütüphanesinden sorumlu Ertaç adında bir arkadaşımız var. Çok yardım sever ve iyi niyetli biri. Akademisyenlerin ve öğrencilerin kütüphane ile ilgili her türlü taleplerine imkanlar dahilinde cevap vermeye çalışıyor.
Kütüphaneye her gittiğim de kütüphanenin girişinin sağında bir raf var. Buraya; Ertaç arşiv fazlası olan kitapları koyuyor ve ücretsiz bir şekilde alınabiliyor. Bende her seferinde gittiğimde ilk bu bölüme gözümü dikiyorum. Yeni neler var diye bakıyorum. Yine bir gün arşiv fazlası kaynakları incelerken gözüme bir dergi çarptı. Derginin adı KUNURSE. Açılımı ile Koç Üniversitesi Hemşirelik. 2004 yılı basımı bir dergi.
KUNURSE dergisini Koç Üniversitesi Hemşirelik Bölümü öğrencileri akademisyenlerin gözetiminde çıkarıyorlarmış.
Derginin bir bölümünde öğrenciler ilgi alanlarına yönelik yazılar yazdıklarını gördüm. Bu alanların birine ise Kenan bir yazı yazmış. Yazının başlığı ise ‘YURT DIŞI HAYALLERİ’ Bu yazıyı ilk okuduğumda Kenan Amerika’ya Hemşire olarak yeni gitmiş ve çalışmaya başlamıştı. Kenan yazıyı yazdıktan yaklaşık 11 yıl sonra Amerika’ydı. Yazdığı şeyler hayatı olmuştu. Hayallerin gerçekleşmesi ve şartların olgunlaşmasını sağlamak amaçlı geçen 11 yıl. Nasıl bir iç motivasyonu olduğunu siz hayal edebilirsiniz.
Bu bana hayallerin nasıl güçlü bir motivasyon kaynağı olduğunu gösterdi.
Her hemşirenin bir hayali olmalı. Ulaşılması gerekmez. Öyle uzakta dursun o. Biliyorsunuz ‘Yıldızlara dokunamazsınız fakat onlar size karanlık gecelerinizde yol gösterir.‘
Bir gün yıldızınıza dokunma şansınız olduğunda bunun ne kadar emek gerektiren bir durum olduğunu da göreceksiniz.
Haydi şimdi hayal kurma zamanı!
Hayalinizi yorumlara yazabilirsiniz, hemşirelik mesleğinin hayallerini buraya not edelim. İleride ulaştığınızda aldığınız yolun ne kadar değerli olduğunu böylelikle anlayabiliriz.
Her şey için teşekkürler Kenan.
Ayrıca Kenan kendi blogunda Amerika’da Hemşirelik ile ilgili deneyimlerini ve bu süreçte edindiği bilgileri paylaşmaktadır.
Kenan’ın 2004 yılında yazdığı yazının resimlerini çektim. Aşağıda bulabilirsiniz.
